Wystąpiłem dzisiaj do Ministra Kultury z konkretną propozycją. Niedawno jeden z angielskich archeologów-amatorów, czyli poszukiwaczy skarbów za pomocą wykrywacza metalu znalazł nieopodal swojego domu celtycki naszyjnik wykonany około roku 2200 p.n.e. Wielka Brytania co chwilę dzięki takim poszukiwaczom zapełnia swoje muzea i kolekcje prywatne. W Polsce identyczni poszukiwacze traktowani są przez prawo jak przestępcy. A jest ich według niektórych szacunków nawet 200 tysięcy!
Jakiś czas temu pisałem o tym jak niemal bez nakładowo można doposażyć muzea, zgłębić historię (zwłaszcza lokalną) i pozwolić tysiącom ludzi na przepiękną pasję jaką jest poszukiwanie reliktów przeszłości. Na zlecenie mojego biura poselskiego wykonano analizy prawodawstwa brytyjskiego (tu podziękowania dla Pana Igora Murawskiego), po których byłem w stanie nie tylko zasugerować Ministrowi Kultury Bogdanowi Zdrojewskiemu normalizację prawa dotykającego wydawania pozwoleń na poszukiwania, ale przedstawić cały gotowy pakiet rozwiązań.
Inaczej poszukiwacze nadal będą, jak sami o sobie żartobliwie mówią, „największą grupą przestępczą w Polsce”. A taki „przestępca”, który chodzi z wykrywaczem po kartoflisku u chłopa winien mieć możliwość swobodnego poszukiwania (za zgodą właściciela terenu) i obowiązek zgłaszania znalezisk wojewódzkim konserwatorom zabytków. Przy tysiącach poszukiwaczy słowiańskie pozostałości, celtyckie wota czy rzymskie monety szybko stawałyby się dobrem publicznym, a tak trafiają do szuflady poszukiwaczy lub – co gorsza – na czarny rynek.
Dlatego dzisiaj przesłałem Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego pismo wraz z analizą problemu i konkretnymi propozycjami, które może rozwiązać jedno jego rozporządzenie ministerialne skierowane do wojewódzkich konserwatorów zabytków. Nie ukrywam, ze liczę na zdrowy rozsądek w resorcie kultury.
